Thema vriendschap.

Mijn vriend

Mijn vriend,
hij staat aan de rand van een afgrond,
maar hij wankelt niet,

zij die beweren dat hij wankelt
weten niet wat wankelen is,

het lijkt op wankelen,
het lijkt zelfs op vallen,
op ergens zich nog aan willen vastklampen,
maar het is het niet,

het is ook geen schreeuwen
wat hij doet,
geen terugdeinzen, geen aarzelen, geen omkijken,

het is iets nieuws,
iets anders,
iets wat niemand kan -

mijn vriend,
zijn blauwe hemel,
zijn slechtvalken ongeduld,
zijn grauwe winters zuivere onsterfelijkheid,

hij wankelt niet.

Dichter: Toon Tellegen                                                                                                                                                                                    Bron:     http://www.poezie-leestafel.info/vriendschapsgedichten

Analyse:

Onderwerp: Mijn vriend.

Hoofdgedachte: Mijn vriend die op de rand van de afgrond en die niet gaat wankelen. Hij houd zich dus staande.

Rijm/geen rijm: Geen rijm.

Vorm van het gedicht: 7 coupletten van 3,2,4,3,3,4,1 regels.

Welk gevoel heb je erbij: Een bewonderend gevoel. Ik vind het een mooi en sterk gedicht.

Spreekt mij wel of niet aan: Het spreekt mij wel aan.

Alliteratie: X

Assonantie: X

Herhaling: X

Ironie: X

Metafoor: Hij staat aan de rand van de afgrond -> betekent dat dreigen bijna ophouden te bestaan, bijna kapot zijn.

Beeldspraak: Zie hierboven.

Moraal: Een vriend die aan de rand van de afgrond staan maar niet wankelt en zich zo staande weet te houden.

Hartslag

Je vrienden -
of ze er nu zijn of niet,
altijd zijn ze om je heen.

Ogen die je volgen,
stemmen die je dragen.

Reisgenoten
waar je ook gaat,
bondgenoten, droomgenoten.

Altijd hun wiekslag,
wiekslag die je herkent,
je eigen wiekslag.

Altijd hun hartslag -
je eigen hartslag.

Dichter: Hans Bouma                                                                                                                                                                                         Bron:     http://www.gedichten.nl/nedermap/gedichten/gedicht/188659.html?zoekresultaat=ja#.UxIitemUOUk

Vriendschap,

Vriendschap herinner ik
mij als een reis van
de tastzin naar de reukzin,

van nerveuze vingertoppen
naar een haast feilloze neus.

Denkend aan vriendschap denk ik
dan ook vooral aan een les
in zintuigelijke waarneming.

Ook schiet mij nu de oude belofte
door het hoofd dat vriendschap
altijd het licht zou laten branden,

en voel ik weer de stevige
stappers aan mijn voeten
want zo'n reis onderneemt
men niet op balletschoenen.

Van vriendschap, die een wolk
van warm vlees zou zijn,
resten nu nog steeds de botkruimels
in een zeemleren buideltje
op mijn borst, een amulet
die mij beschermt
op de welhaast eindeloze reis.  

Dichter: L.F. Rosen.                                                                                                                                                                                         Bron: http://www.gedichten.nl/nedermap/gedichten/gedicht/46110.html#.UxIjCOmUOUk

Mijn vriendin

Gisteren zag ik je weer
een warm herkennen
toen ik langs je liep en
bijna aanraken kon.

Hetzelfde haar en
eender gekleed.

Verstoord draaide je
je om en keek
naar mij; minachting
wat ik in je ogen las,
dat viel me koud.

Temeer daar jij
diegene was, op
wie je leek.

Dichter: Rim Sartori                                                                                                                                                                                          Bron: http://www.poezie-leestafel.info/rim-sartori